Kradzież
Kto zabiera ? kradzież polega na bezprawnym zaborze rzeczy wbrew woli jej właściciela, tzn. na zabraniu cudzej rzeczy bez zezwolenia właściciela rzeczy i wbrew prawu, np. zabór samochodu sprzed domu jego właściciela, wyrwanie torebki kobiecie idącej po ulicy;
Nie jest kradzieżą zabór rzeczy dokonany zgodnie z prawem, np. przez komornika wykonującego orzeczenie sądowe lub przez funkcjonariusza Policji, który zbiera dowody w sprawie. Nie występuje wówczas przesłanka bezprawności, choć może się to odbywać wbrew woli właściciela rzeczy.
Cudzą rzecz ? przedmiotem kradzieży jest rzecz, która należy do innej osoby (rzecz nie jest własnością osoby dokonującej kradzieży);
UWAGA! Cudzą rzeczą dla każdego z małżonków jest rzecz wchodząca w skład ich majątku wspólnego, np. wspólny samochód, wspólny komputer. Zabranie wspólnej rzeczy przez jednego z małżonków w sposób uniemożliwiający drugiemu z nich dysponowanie tą rzeczą i wbrew jego woli może zostać uznane za kradzież, choć częściej czyn taki zostanie uznany za przywłaszczenie (np. żona, wyprowadzając się z domu, zabiera wbrew woli męża wspólny samochód, uniemożliwiając mu tym samym korzystanie z tego samochodu).
Rzecz ruchomą ? kradzież dotyczy rzeczy ruchomych, jak np. motocykl, torba, pieniądze, mebel, zwierzę; Nie jest możliwe dokonanie kradzieży nieruchomości, np. domu, mieszkania, działki.
WAŻNE! Wartość skradzionej rzeczy nie wpływa na przysługujące Ci prawo do zgłoszenia kradzieży na Policję! Policja/ Prokuratura mają obowiązek podjąć odpowiednie działania w każdym przypadku zawiadomienia ich o kradzieży!
Warto pamiętać jednak, że w zależności od tego, czy wartość skradzionej rzeczy przekracza kwotę 250 zł, czy też nie, prawo różnicuje sposób prowadzenia postępowania przez Policję/Prokuraturę oraz odpowiedzialność sprawcy kradzieży.
Jeżeli przedmiotem kradzieży są rzeczy o wartości powyżej 250 złotych (np. rower, torba, telefon komórkowy), sprawca podlega odpowiedzialności karnej za przestępstwo na podstawie art. 278 Kodeksu karnego. Jeżeli przedmiotem kradzieży są natomiast rzeczy o wartości do 250 zł albo tzw. rzeczy niemajątkowe, tzn. rzeczy, których wartość ma charakter pamiątkowy lub sentymentalny (np. stare fotografie, listy) to czyn ten jest wyłącznie wykroczeniem i sprawca odpowiada na podstawie art. 119 Kodeksu wykroczeń. Podział ten nie oznacza jednak, że kradnąc rzecz o wartości poniżej 250 zł sprawca kradzieży uniknie odpowiedzialności! Kradzieżą jest zarówno zabór plecaka o wartości 60 zł, jak i samochodu, który kosztował 16 000 zł i oba te czyny są czynami zabronionymi, za których popełnienie sprawcy grozi kara.
W celu przywłaszczenia ? osoba dopuszczająca się kradzieży chce traktować skradzioną rzecz jak swoją własność, co wyraża się na przykład w tym, że zachowuje ją dla siebie, oddaje komuś innemu, sprzedaje lub po prostu zużywa czy porzuca; Sprawca kradzieży nie ma zamiaru zwrócić rzeczy właścicielowi.
Nie jest zatem kradzieżą zabór rzeczy w celu jej krótkotrwałego użycia, np. gdy sąsiad zabiera z Twojego warsztatu kosiarkę, nie pytając się Ciebie o zgodę, po czym zwraca ją następnego dnia. W takiej sytuacji nie mamy do czynienia z kradzieżą, gdyż sprawca nie przywłaszcza rzeczy, tj. nie traktuje jej jak swojej własności.
Bezprawne użycie cudzej rzeczy wbrew woli jej właściciela nie jest kradzieżą, ale, będąc czynem zabronionym, jest oczywiście karalne i podlega zgłoszeniu na Policję, np. krótkotrwały zabór cudzego samochodu to przestępstwo, za które sprawca odpowiada na podstawie art. 289 Kodeksu karnego, a samowolne użycie kosiarki opisane powyżej jest wykroczeniem z art. 127 Kodeksu wykroczeń.
Uzyskanie cudzego program komputerowego w celu osiągnięcia korzyści
uzyskanie programu ? uzyskanie programu komputerowego bez zgody osoby uprawnionej jest zawsze przestępstwem! Przy czym wcale nie musi dojść do zaboru (kradzieży) nośnika z zapisem tego programu (np. płyty CD), gdyż bezprawnym uzyskaniem programu komputerowego, czyli kradzieżą, jest m.in.:
– jego pobieranie za pomocą sieci peer to peer (tzn. poprzez wymianę plików prowadzoną bezpośrednio pomiędzy poszczególnymi komputerami),
– nieautoryzowane powielanie programu,
– nielegalne wejście w posiadanie cudzego programu.
cudzy program ? program komputerowy jest cudzy, gdy osoba, która go uzyskuje nie jest ani jego producentem, ani właścicielem i nie posiada żadnych innych praw do korzystania z tego programu. Zatem uzyskiwanie programu komputerowego jest przestępstwem, gdy uprawnionym użytkownikiem tego programu jest kto inny niż osoba, która go uzyskuje (np. ściąganie z Internetu oprogramowań objętych prawami autorskimi, bez ponoszenia stosownych opłat);
WAŻNE! Nie każdy prawny użytkownik programu jest jednocześnie uprawniony do udzielenia zgody do uzyskania tego programu (ograniczenia w tym zakresie mogą wynikać z treści licencji udzielonej przez producenta programu jego prawnemu użytkownikowi)!
korzyść majątkowa ? motywem działania sprawcy kradzieży programu komputerowego jest chęć wzbogacenia się (odniesienia korzyści majątkowej); przez korzyść majątkową rozumie się m.in. pożytek odniesiony z unikania opłat licencyjnych związanych z legalnym nabyciem programu;
Kradzież energii ? polega na nielegalnym uzyskaniu dostępu do cudzego źródła energii, dzięki któremu sprawca pobiera energię bez ponoszenia opłat (np. podłączenie się do cudzego licznika, uszkodzenie urządzenia pomiarowego, dokonanie zmiany w urządzeniu pomiarowym);
Karty bankowe ? kradzież kart emitowanych przez banki (lub inne instytucje), niezależnie od ich rodzaju jest zawsze przestępstwem, którego sprawca ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 278 Kodeksu karnego;
